-
1 katı
густо́й* * *I1) твёрдый, жёсткийkatı toprak — твёрдая земля́
katı ve sulu gıdalar — твёрдая и жи́дкая пи́ща
2) перен. суро́вый, круто́й, ре́зкийkatı bir insan — суро́вый челове́к
katı önlemler — жёсткие ме́ры
katı yürekli — жестокосе́рдный, безжа́лостный
3) хим., физ. твёрдый; пло́тныйkatı cisim — твёрдое те́ло
••- katı söz- yumurta pişmiş yumurta II
См. также в других словарях:
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kütle — is., Ar. kutle 1) Katı maddelerin büyük parçası, küme, yığın 2) Bir yerde toplanmış, bir araya gelmiş insan topluluğu, kitle 3) Belirli işleviyle özellik gösteren büyük insan kalabalığı Seçmen kütlesi. 4) fiz. Bir nesneye uygulanan kuvvetle,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çatı — is. 1) Bir yapının, bir evin damını kuran parçaların bütünü Sık ağaçlar arasında yalnız üst katının çatısı görünen kırmızı aşı boyalı bir eski eve doğru yürüyorlardı. Ö. Seyfettin 2) Birbirine çatılmış, çakılmış şeylerin bütünü 3) Yapının tavanı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
zemin — is., Far. zemīn 1) Taban, döşeme, yer Kırmızı bir zemin üstünde bir sürü insan, havada uçan beyaz bir kuşa bakıyorlardı. M. Ş. Esendal 2) Kumaş, süslü kâğıt, halı, yer muşambası, tablo vb. desenli nesnelerde, biçimlerin üzerinde yer aldığı renk… … Çağatay Osmanlı Sözlük
gəda — is. <fars.> 1. köhn. Keçmişdə yoxsul, aşağı təbəqədən olan adamlara verilən ad. Kükrər dağlar, bir birinən deyini; Seçmək olmaz gədasını, bəyini. . A. Ə.. <Rizvan:> İnsan dimağı birdir, istər padşah olsun, istər gəda. Ə. H..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gaga — is. 1) Genellikle kuşlarda ağzın bir uzantısı durumunda olan, biçim ve büyüklüğü değişik, boynuz yapısında, katı ve çıkıntılı organ ... ak güvercin sekinin üstündeki leğene başını sokup gagasını suya değdirir değdirmez insan suretine giriveriyor … Çağatay Osmanlı Sözlük
abdal — <ər.> 1. is. Sərsəri, avara, dərbədər. Gözəllərin olar xümsü zəkatı; Nə aşiqə, nə abdala yetişməz. A. Ə.. Yetişdim bir kəndə eylədim sual; Qapı qapı gedib olmuşam abdal. Miskinli Məhəmməd. // Söyüş mənasında. <Oğuz:> Baxınıb durma,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti